W deszczu
Krwią swą obraz malowała
w strugach deszczu wtedy stała
krople deszczu rozmywały
obraz który był wspaniały
Anioł smutny zwiesił głowę
"Choć chcę - już jej nie pomogę"
Moknie w deszczu Anioł mały
chociaż dla niej był wspaniały
Nad jej losem liście płaczą
już jej więcej nie zobaczą
Ona w deszczu cała stoi
i się bardzo mocno boi
Komentarze (6)
smutne....Dlaczego?Na to pytanie nikt już nie odpowie.
Tak chciał niestety los...
Piękny wiersz, deszcz przybrał tu inną formę. Nie jest
szczęśliwy. W moich wierszach zawsze przynosi śmierć,
w Twoim... także... ale we krwi... Piękne.
Po przeczytaniu tego wiersza mam taki obraz przed
oczyma- krew spływa z deszczem.., a smierć stoi tuż..
tuż..
wiersz jest zwątpieniem w dobro.Będzie dobrze Anioły
pomagają Dobry wiersz chociaż klimat smutny
ładny wiersz, rytmiczny, rymy zachowane. Ale smutny.
Gdzie był ten Anioł, kiedy jeszcze mógł jej pomóc???
..smutny, tajemniczy...zlowieszczy...prawdziwy:)
mimo rymow ciekawa forma :o)