Dęte nic

Wiktorze...mnie też wątpliwości miotają...a tak
poważnie...od tygodnia próbujemy przejść do
normalności po przeprowadzce...w ciągu dwóch tygodni
opuszczaliśmy cztero- pokojowe mieszkanie by
zamieszkać w domu ( jeszcze nie naszym, nasz dopiero
się buduje). Ot i wszystko, brakuje czasu na
zaglądanie na beja....pozdrawiam, życzę nie tylko dziś
miłych chwil...wiosna wszystkich odmienia...pozdrawiam

nie oceniaj się tak pochopnie....

Bodziu! - tu już nie chodzi o to, jakm jestem poetą
(dobym, czy slabiutkim). Chodzi o moj autooceny -
kiedy miotam się od ściany doskonalości - po ścianę
najgorszej grafomanii. W rzeczywistości - moje wiesze
plasują się gdzieś pomiędzy, a moje skrajności ocen
także wynikają ze stanu chorobowego.
Pozdrawiam serdecznie:) - dziękuję za uwagę pośwęconą
mojemu związanemu z chorobą utworkowi:)

Za duzo autokrytycyzmu Wiktorze,
Jestes Dobry i tyle, powtorze za Chicago.
Swietne ujete. Uszanowanko :)

Marce: - ))

Chicago! - dzięki. Ale powiem Ci jedanak, że moja
mniemanologianaswój temat jest zmienna jak moje
samopoczucie. A co do talentu - to każdy z nas tutaj
na portalu - jakiś tam ma.
Pozdro:) - serdeczne:)

Wiktor, ty nie kombinuj i się nie tłumacz. Stań przed
lustrem i bez nadymania powiedz-MAM TALENT.Patrz w
lustro i czytaj z ust Twojego odbicia. Powie Ci to
samo.

Fajny wiersz.

Czarek, Augustyna i Fatamorgana: najśmiesznejsze ( a
może dla mnie najbardziej bolesne), że jest to mój
świadomy stosunek do moich chorobliwych urojeń, na
które nie miałem do końca wpływu. - Dziękuję i
pozdrawiam serdecznie:)

Świetne Wiktorze. Sporo osób pasuje do tego opisu ;)
Pozdrawiam :)

Wspaniały wiersz, pełen doskonałej satyry ciągle
aktualnej. Serdecznie pozdrawiam

Haha! Świetna konfrontacja! Idzie w pięty :)

Ciekawe i pomysłowe.

Jadgrad: przesyłam podziękowanie i pozdowienia:)

super spuentowane

Próżność jego – garb wydęty.
Kiedy z nudów patrzy w lustro
- wie... - jest winien... (stać się świętym​?!)
- że jest wciąż wewnętrzną pustką.