Dezerter

dezerter,

wykop. zapuszczałem korzenie na jałowej,
chrzcząc każdy milimetr, nadając imiona metrom.
zamieszkaliśmy tę ziemię. zapomnianą przez boga,
zasadzkę na światło.

żelazny krucyfiks. na piersi. na drogę. od matki,
grawerowany zagubionym tropem kuzynki Margot.
keizer-cięcie, w imię drugiej - pierwszą nogę urwało.

pamiętam obrazki z wnętrz zwierzęcych galerii.
w połowie Hansa, widać lekcję anatomii z Rijksmuseum.
biegliśmy przez de Dam - zielone gryfy na atrament.

padł wystrzał i ciało anonimowej brunetki z latoroślą.
dwa kolorowe wachlarze z chińskiej przypowieści.
zamknięte, na tę jedną chwilę, w pozie lotosu.

jakby zatrzymani w ruchu, łapali kule jak motyle.
i nikt się nie obrócił i nic nie było czekaniem.
puszczali z rąk szale, torebki i listy z zakupami.

twarz - mozaika, chodnik - granat,

bez zawleczki.

autor

Kornelius

Dodano: 2010-02-07 12:16:08

Ten wiersz przeczytano 753 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bez rymów Klimat Zimny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie