Diabeł umyka w pośpiechu!

W bezsenną noc pytam oblicza księżyca
gdzie podział się ten diabeł srogi.
Być może to do mnie swe skarby przemyca
- więc kto rzuca kłody pod nogi?
Widziałem oczyma kryształu ze skazą
śmierć bezdyskusyjnie złych ludzi
wciąż rządzą krajami, co język mój z nazwą
problemy ma by się dobudzić.
Czytałem, że głowy ich leżą odcięte
a krew ścieka w górskie strumienie.
A za ostatnimi już sztylet i rękę
dostrzegam w ruinach cierpienie.
Nie wierzę, że raj prawo ma być na ziemi
bo gdyby mógł być to już dawno
wskrzeszeni zostali by ci spopieleni
te wszystkie ofiary na darmo.
Wieże - wznoszą się nad chmurami żądz.
Pacierze - odmawia każdy ksiądz
inaczej - szczerze?

autor

Wiwern

Napisany: 2011-03-19 Dodano: 2011-03-20 22:04:30

Ten wiersz przeczytano 577 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie