Dialog dwóch dusz

Ciepły, letni wieczór. Podczas spaceru w parku spotkały się dwie dusze szukające sensu istnienia miłości. Usiadły na ławce blisko siebie, wzięły się za ręce, spojrzały sobie głęboko w oczy i rozpoczęły dialog.

Dusza 1:A ona wróciła, przepełniona jego magia i uwielbieniem
Dusza 2 :A on odwrócił wzrok od innej i ujrzał ją
Klęknął, ujął jej dłoń w rękę swą
Czule szeptał, czarował, aby być tylko z nią
Dusza 1: Wtulona w Jego poezje - została czytając...
Choć oczy od łez zmęczone miała -nie poddawała się
Wciąż twórczość Jego czytała…
Dusza 2: I on zwierzył się swej duszy z pragnienia serca
Wzniósł myśli swe tkając złote ściegi miłości kobierca
Dusza 1: A ona cała w lęku, lecz trwała!
Choć bała się, bała w sercu drżała
Szeptała, łkała, przez zamglone oczy
Tylko jego chciała…
Tego jedynego kochanka, o którym niegdyś w dzieciństwie myślała
A dzisiaj już dorosłego przyjęła
Dusza 2: A on również w trwodze, zmierzał ku nowej życia drodze
Lecz serce mu szeptało: „Tych chwil upojnych wciąż będzie Ci za mało”…

Gdy padły te słowa dialogu ostatnie, spadły krople deszczu na rozpalone czoła. Zerwały się dusze, pobiegły w swoje strony, lecz dialog ten, płynący z serca będzie kiedyś dokończony…

autor

CrazyMK

Napisany: 2006-12-14 Dodano: 2006-12-14 00:12:24

Ten wiersz przeczytano 681 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie