Dialog z panną, co odeszła.

-Ty umarłaś z moim sercem.
Jesteś trupem, a ja nie chcę.

-Wybacz proszę. Ja nie wrócę.
Wiesz, że ja musiałam umrzeć.

-Daj mi się nacieszyć sobą,
Chociaż chwilę postać obok.

-Los tak chciał, nie mam wyboru,
Czas już zamknąć wspólny pokój.

-Wiesz, że czasu razem mało,
Jesteś młoda, to nie starość!

-Jestem stara, byłam z innym,
Musisz być naprawdę silny.

-Zdradzasz mnie, a ja Cię kocham!
Z serca mego już wynocha.

- Nie zapomnisz nigdy o mnie,
Bo nie było wielu wspomnień.

-Brutal jesteś, ja też umrę,
Posuń się, przyszykuj trumnę.

Wtem zniknęła, bez odzewu,
Koniec resztki mego tlenu.

Wiesz kim była ta niewiasta?
Każdej sumy, czasu warta,
Bo to była moja szansa,
Nie ma. Szukam. Potem padam.

autor

Clarc

Napisany: 2009-11-22 Dodano: 2009-11-27 00:16:15

Ten wiersz przeczytano 668 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie