Dialog św Augustyna z Faustusem

Augustyn - Dobrze Cię widzieć Faustusie.
Faustus - Witaj Augustynie.
A - Czujesz ciepło, ten wieczór jest dla nas, każda jego sekunda.
F - Noc się zbliża!
Unde malum? Znasz odpowiedź, wiesz skąd?
A - Z braku...
F - Jesteś chory biedaku, oślepłeś!?
Przecież widziałeś na własne oczy,
wnuczka archonta, który żywi się
śpleśniałym chlebem a jego cuchnące
odchody przenikają nasz przeklęty świat,
bez końca jest nawożony, a my jesteśmy ulepieni z tego gówna. Przerażały Cię dziecięce główki
turlające się po placach wojskowych defilad. Poczułeś ten przymus kopulacji
gorszy niż u zwierząt.
A - A dotykałeś skóry liści na wiosennym
owocowym drzewie? Czułeś sól na języku
kapiąc się w ciepłym oceanie? Klepałeś
piaskowe babki na niezliczonych plażach?
F - Kto zgwałcił twój słaby umysł?
Zobaczyłeś kolory w piekle!?
A - Ojcze Nasz, Monika moja kochana matka
nigdy mi nie przestała tych słów szeptać na ucho, modliła się wybawiając z wulgarnego haju. Zawsze jest przy mnie, jej obecność jest obowiązkowa.
F - Ojcze Nasz? Na pewno nie mój,
nawet swojego taty nie kochałem.
Demon o którym mówisz, zarządza światem,
pali w centralnym piecu, rozgrzewa kaloryfery swoich sług.
A - To z Ciebie krzyczy demon, jest twój,
dobrze go znasz, jesteście zakochani.
Przyjacielu byłego przyjaciela.
Bóg nas odwiedził, pokochał i już tu został, pozwól Mu pomóc dźwigać twój ciężar, po przeobrażeniu stanie się darem.

Faustus dziwi się coraz bardziej.
Słyszał z zatkanymi uszami, widział z zamkniętymi oczami.

autor

pro-gnostyk

Napisany: 2015-09-23 Dodano: 2015-09-23 15:44:52

Ten wiersz przeczytano 638 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie