Diament

Dla prawdziwych.

Wszyscy boją się światła w ciemności,
po omacku idą.
Czy z ciekawości ?
Kruchej krawędzi złapać się próbują,
ciszą przecież nikogo nie otrują.
Szukając steru brzydzą się słowem,
swym kołem z dumy toczą się w mroku.


Nie będę się bała, nie jestem sama.
Nigdy nie pęknie samotności tama.


Kiedy zamknę oczy, królowa prawdy złamie mi serce,
obiecując, że dusza ma wpadnie w dobre ręce.
Gdy cisza mnie pochłonie, trafię w kłamstwa dłonie.
Nie będzie światła.
Nie będzie tęsknoty.
Duszę wymienię za papierowe banknoty.

Wciąż uparcie patrze przed siebie,
oczekując wschodu słońca na niebie.
Promienie prawdy otulą me serce,
trzymając w dłoni diament srebrzysty

Odejdę.

autor

Peas10

Napisany: 2010-08-14 Dodano: 2010-08-18 17:12:53

Ten wiersz przeczytano 585 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie