Diamenty
Wiatr we włosach
mąci myśli
nieprzytomne
nie wiem już
czy jak kwiat przekwitłej wiśni
spadam
czy wyrosnę jeszcze
soczystym owocem
to bezsensowne
tak smagać mnie słowem
ja już nie słyszę
uciekam w swoją ciszę
w zmierzchu
chowam serce
ciepłem czerwieni
jak płaszczem się otulam
w zachodzącym słońcu
łzy jak diamenty
błyszczą
zbieram je do kolekcji
wspomnień
mam już ich całe mnóstwo
diamentowe wspomnienia
zasłonięte ciszą.
Komentarze (51)
Diamentowe łzy. Przepiękny wiersz. Pozdrawiam
serdecznie:-)
Łzy jak diamenty... Piękne, lecz czy słuszne? Śliczny
wiersz. Pozdrawiam.:)
"diamentowe wspomnienia
zasłonięte ciszą."-magiczne:)
och łzy diamentowe wspomnienia,gdyby były coś
warte...
bardzo melancholijny wzruszający poetycki przekaz
pięknie
pozdrawiam
Hmm, ładne, diamentowe
"wspomnienia
zasłonięte ciszą."
Pozdrawiam
Pięknie, choć smutno...oby tych diamentów z łez było
jak najmniej.
Pozdrawiam :)
Piękny, naprawdę świetny :)
Bardzo mi sie podoba ten wiersz,gratuluje pisarce.
Pozdrawiam
Kornatko kochanie, ja nie czytam ogóle harlekinów, to
sugestie pana Janusza. Nie rozumiem dlaczego się
doczepia do wielu osób, a sam nie wiele umie jak
widać. Na jelenia na rykowisku będzie musiał długo
czekać... ale ważne, że jesteś Ty i to taka ciepła,
kochana osoba :) :) :)
Cudnie piszesz, bo sercem i uczuciem, czytając zawsze
się wzruszam. Twoje wiersze są głębokie w treści,
bardzo mądre i poruszają najgłębsze struny w sercu.
Gorąco pozdrawiam i dziękuję, że jesteś :)
piękny wiersz samotności ...ogrzany
wspomnieniami..pozdrawiam ciepło
b.ładnie............Pozdrawiam ciepło :)
pięknie, poprostu...pozdrawiam!
Życiowy, dobrze poprowadzona myśl, głęboki:)
Usycham:) przynoszę uśmiech:))