Dla K.

a nie wiem dla kogo nawet.

Weź mnie w ramiona, generale dumy,
Admirale siły, wybaw mnie od dżumy!
Rozbij moją trumnę o przybrzeżne skały,
Niech odrodzi się piedestał mojej dawnej chwały!

Zawieś mi na szyi swój wieniec laurowy,
Rzuć w otchłań Hadesu z moich rąk okowy!
Oplujmy zły ołtarz zaściankowej wiary,
Uduśmy strzygi i okrutne mary!

Pomóż mi przetrwać, aby zwyciężyć
Panikę przed światłem wreszcie przezwyciężyć,
Depresyjną manią psycho- fizjologii,
Historyczny język upadłej biologii…

W zamian Ci oddam miłość aż do grobu,
Albo do urny…do całego globu!

Otrzymasz wierność, o jakiej nie śniłeś,
Oddanie, o jakim nawet nie marzyłeś,
Pobiegniemy przemierzać łąki kwitnące,
Spojrzenia nasze będą trwałe i naglące…

autor

Stracona Pacyfka

Dodano: 2008-10-16 15:04:12

Ten wiersz przeczytano 624 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie