Dla Borysa

Zabiorę Cię ze sobą
Mój wierny przyjacielu.
W ustach,
W łuskach ciszy nie do pokonania.
Wspomnienia , które kłują jak sztylety
Zostają, drapią, wiercą i palą.
Opętałeś mnie swoją dobrocią.
Ja tylko byłam,
Wiem ,że to za mało.
Poczekam jeszcze
I pocałunkami obsypie ziemie
Która swą hardością Ciebie ukochała.
Dziś gdy powietrze dusi brakiem Ciebie,
Dotknę chwil Tobą nienasyconych.
Uklęknę przed krzyżem z Twoich dłoni
I zdejmę nijakość ze snów nie uśpionych..
Świt odebrał mi Ciebie
I za to go przeklinam.
Zaduszę me sumienie
I zemstę przywitam.
Rozpadnę się na czworo
We wszystkie strony świata.
Poszukam ukojenia
We krwi Twojego kata.

autor

ikar712

Napisany: 2018-09-30 Dodano: 2018-09-30 21:32:31

Ten wiersz przeczytano 1654 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Monolog Klimat Dramatyczny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie