Dla Ciebie babciu...

Byłaś, jesteś i będziesz w mojej pamięci, mimo, że los nas brutalnie rozłączył jeszcze zanim zdążyłąm Cię dobrze poznać...dla Ciebie babciu...

Czytam ten napis juz poraz setny,
słowa modlitwy w mych ustach brzmią,
po płycie pełznie karaluch szpetny,
niweczy w niewiedzy jasną płytę Twą.

W dłoniach mych trzymam symboliczne znicze,
stos lampek płonie niczym krwawy las,
stojąc nad grobem w myślach swych krzyczę,
dlaczego tak szybko zabrał mi Cię czas?

Pamiętam tylko krótkie epizody
i dobroduszny, szczery uśmeich Twój,
dziś, gdy życie pod nogi rzuca kłody,
sama muszę toczyć z wiatrakami bój.

Nie ma Cię przy mnie, radą nie wspierasz,
lecz Twą obecność czuję w każdym dniu,
choć odeszłaś fizycznie w myślach nie umierasz,
wiem, że duchem jesteś ze mną tu.

Stojąc więc dzisiaj nad Twym grobem małym,
modlę się szczerze o spokój Twej duszy
i nasłuchuję swym ciałem całym,
czy Twa energia we mnie sie poruszy.

Czuję ten chłód na mej jasnej twarzy,
a po policzkach spływają mi łzy,
ujrzeć Cię jeszcze bardzo mi się marzy,
narazie pozostają niespełnione sny.

Czuwaj nade mną u wrót wysokości,
prowadź co dnia niewidzialną dłonią,
wiem, że Cię spotkam w dalekiej przyszłości,
bo dzwony śmierci po każdego dzwonią.

autor

Anioleeek

Napisany: 2005-11-02 Dodano: 2006-11-01 12:37:30

Ten wiersz przeczytano 575 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Święta

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie