Dla Ciebie, Tato...

Chciałabym choć raz prawdziwie poczuć
Że kochasz mnie, taką jaka jestem
Że potrzymasz mnie za rękę przy zmroku
Że pocieszysz, gdy złamią mi serce...

Chciałabym rozmawiać z Tobą
Tak poprostu, o wszystkim i o niczym
Inni ojcowie przecież to robią!
A Ty patrzysz na nas tylko wzrokiem wilczym...

Chciałabym jeden dzień przeżyć
Bez Twoich krzyków, awantur i wrzasków
Bo chcę w końcu uwierzyć
Że nie jesteś ojcem tylko z przypadku

Chciałabym, żebyś oderwał wzrok od telewizora
Uśmiechnął się do mnie i mocno przytulił
Zainteresował tym, co dzieję się dookoła
I bezinteresowanie do snu utulił

Chciałabym szczerze mówić o Tobie: rodzina
I żeby mieszkanie zmieniło się w ciepły dom ze strasznej chaty
Pamiętaj, nie przestanę wierzyć, że nadejdzie ta chwila
Kiedy odzyskasz u mnie miano TATY...

Daj w końcu znak, że nie jestem Ci całkowicie obojętna...

autor

Zagubiona w myślach

Dodano: 2006-12-27 09:27:16

Ten wiersz przeczytano 543 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie