Dla Ciebie uciszam morze, by...

Żywioł, ogromne morze grzmi przede mną
przy fortepianie u jego brzegu zadumany
uderzam w klawisze jak w bębny Richarda Wagnera
gram z pasią uwerturę Tannhausera

W bezkresna dal mam zatopione oczy
na jawie ogrom morza , obraz mroczny
Na twarzy policzkach wiatr mi osiadł blady
swoja muzyką wstrząsałem posady

Usuwa się brzeg w bezkresna otchłań
głos morze krzyczy na tym poprzestań
pasją piękna pragnę pokonać jego grzmienie
w finale uwertury jego ryk w cisze zamienię

Autor:slonzok
Bolesław Zaja

autor

slonzok

Napisany: 2015-01-27 Dodano: 2015-01-27 05:33:35

Ten wiersz przeczytano 677 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie