*Dla ciebie ziemskie światło...
Dla Pana D. i dla innych współczesnych Ikarów...
Płonie znicz, przed wiatrem się ugina
Płonie znicz i o czymś przypomina
Prawie rok już minął od tamtego
zdarzenia
A wciąż płoną jak znicz ten nasze
wspomnienia
Pamięć o Nim zapisana została w
wieczności
Bo zgubił się w bezsensie życia
zawiłości
Bo chciał jak Ikar w słońce wzlecieć
Euforią okryty zapomniał o świecie
Zapomniał o tych, którzy tu czekali
I zniknął w toni śmierci w zabójczej
fali...
Teraz płaczę i myśl mi co chwilę ucieka
Ta śmierć... taka burza po czekania
upale
To był mały pogrzeb prawdziwego
człowieka
Deszcz spadł, by ukoić cierpienia i żale...
Tu już wiśnie niedojrzałe, krzyczą do mnie, że istniałeś, a ja patrząc z dala na nie, wiem, że jeszcze przy nich staniesz!
Komentarze (2)
Pamięć o zmarłych to nie tylko szacunek, to również
wdzięczność za to,że wzbogacili nasze życie.
Nie potrafie napisać tak, jak chciałabym. Moje słowa
nie oddadzą tego co chcę abyś wiedziała. Wiersz bardzo
głęboki tak piękny że odbiera mi zdolność do
sensownego pisania.