DLA JANA PAWŁA II

jak ostatni powiew wiatru
suszy łzy, rozwiewa włosy
jak najprostsza ludzka myśl
uwielbienia kosi kłosy

jak to małe trawy źdźbło
takie giętkie, niepozorne
jednak twardy niczym stal
twarde - jednak też pokorne

jak największy nasz ideał
statek przący wciąż do przodu
jak kapitan podczas burzy
Boże! nie spraw nam zawodu

Boże! o to jedno wciąż prosimy
O tą jedną, prostą rzecz
Zostaw nam Papieża jeszcze
nie zabieraj sercom precz

autor

szafa

Dodano: 2005-04-01 16:19:23

Ten wiersz przeczytano 673 razy

Oddanych głosów: 231

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie