Dla Janusza Świtaja z Jastrzębia...

To nic, że ciało nieczułe słuchać nie chce,
Że świat Twój zamknięty w ścianach czterech,
Wszak w piersi twej bije młode serce,
Swym życiem wzbudzasz podziw szczery.
Prosisz o śmierć – ona nieczuła
Na Twoje słowa, westchnienia.
Nić Twego życia będzie się snuła,
Choć Twa codzienność się nie zmienia.
I żyć trudno, i umrzeć nie pora…
Nie skiniesz dłonią, nie zrobisz kroku.
Raz bunt w Tobie mieszka, raz pokora…
Trzymaj się , jesteśmy z Tobą – dzielny Chłopaku !

/trzeba być bardzo silnym by prosić o eutanazję/

autor

nulinka

Dodano: 2007-02-26 09:11:01

Ten wiersz przeczytano 475 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie