Dla Mariolci

Za siedmioma polami, obrosłych w pszenicę
założył niegdyś pszczelarz miejscowość – Miodnicę
i dbał o swoje „pszczółki”, by nie znały głodu
chciał dać im szczęścia tyle, ile posiadł miodu.

Życie pachniało rajem w Miodowej Osadzie
pszczelarz pojął za żonę rudowłosą Jadzię
w szczęściu minął im żywot, jak baśń najpiękniejsza…
Czy jest gdzieś miejscowość od Miodnicy słynniejsza?

Do niedawna mieszkała tam dziewczynka mała
lecz nadszedł czas, co sprawił, że wydoroślała.
Już nikt jej nie nakaże, nikt jej nie zabroni
bo odtąd wszystko co chce, ma we własnej dłoni.

I tylko niech pamięta, że dorosła wiekiem
w głębi nie powinna być dorosłym człowiekiem
bo ważne by mieć serce dziecka – tak magiczne
uśmiechnięte, niewinne, młode, zawsze śliczne.

Mariolciu, tym wierszykiem życzę, ile mogę
byś beztrosko wkroczyła na dorosłą drogę
i, szczęściem owinięta, goniła marzenia
i kochała jak dziecko – mocno, bez wytchnienia.

z okazji 18 urodzin życzy Grzesiek

autor

GłośnySzept

Dodano: 2007-12-13 00:31:18

Ten wiersz przeczytano 906 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Urodziny

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie