Dla mojej M.

Moje życie było puste,
strasznie niewyraźne i zamglone,
takie szare i pozbawione koloru,
brakowało w nim światełka,
tego wyraźnego, jasnego promyku,
który wskazuje nam dalszą drogę,
wszystko zatrzymało się w miejscu,
chodź czas stawiał dalsze kroki,
moje myśli, moje słowa zastygły,
czegoś mi brakowało, ale czego

Wtedy pojawiłaś się Ty,
weszłaś w tę moją szarą mgłę,
a w dłoni niosłaś ten płomyk, tą latarnię,
która oświetlała drogę przed Tobą.
Ty, niczym waleczny Anioł,
który zabłądził na tej osamotnionej Ziemi,
zapełniłaś tą ogromną pustkę,
blaskiem tak jasnego światła,
które rozwiało ponure chmury
i sprawiło, że znów wróciły kolory.

Dlatego chciałem Ci podziękować,
że poświęciłaś anielską nieśmiertelność
dla marnego prochu i pyłu,
i postanowiłaś razem ze mną
stawiać dalsze kroki w jutro.
Oby nasze światło nie zagasło nigdy,
lecz każdego dnia świeciło mocniej.

autor

Ciahoo

Dodano: 2009-12-04 20:52:14

Ten wiersz przeczytano 519 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie