Dla mojej Muzy...

bardzo dziękuję wszystkim za nowe komentarze

... i nic innego się nie liczy. Piękne słowa dla
Muzy:)
Przesyłam pozdrowienia:)

Do trzeciej klasy włącznie pani nie pozwalała nam
pisać długopisem, ani wiecznym piórem. W szkole
mieliśmy kałamarze w ławkach, a w domu miałem stary,
chyba jeszcze XIX-wieczny kałamarz dziadka. W czwartej
klasie zmieniła się nauczycielka i od tego czasu już
nigdy nie umoczyłem pióra w kałamarzu.

Szczęściara z tej Muzy:)
Świetny wiersz, pozdrawiam

Może czas na oświadczyny...:)

Ładnie piszesz Maćku o swojej Muzie, a najbardziej
podoba mi się ta strofa -
"bardzo kocham moją Muzę
w króciutkiej rymowanej sukience
kiedy przychodzi
jak anioł z ukrycia"
fajne metafory, a co do kałamarza, to ja go nie
pamiętam, ale wieczne pióro owszem, lubiłam nim pisać,
bardziej niż długopisem.
Pozdrawiam wieczornie :)

I właśnie Maćku o to chodzi, że umiesz swoją Muzę
ubrać w tak piękne słowa. Z przyjemnością się czyta,
serdeczności dla Ciebie :)

Zazdroszczę Twojej Muzie, że ma takiego fajnego gościa
pod opieką.
Świetny wiersz.
Samego dobra Maćku w nowym roku. :)

należy cieszyć się tym darem, który pozwala myśli
zamieniać w wiersze.

Z przyjemnością czytałam ten romantyczny z
optymistyczną wymową wiersz. Udanego dnia z pogodą
ducha:)

Fajny wiersz, sny, marzenia, pragnienia, warto o nich
pisać, nawet dla siebie. Pozdrawiam

Pióro w kałamarzu.
Jak to dawno było. Zielona ławka, w niej kałamarz z
atramentem.
Pisać bez kleksów stalówką.
A potem wieczne pióro.
To były czasy.

Lirycznie bardzo.

Muza w króciutkiej rymowanej sukience...ależ mi się to
spodobało :)) super! pozdrawiam Maćku :)

ślicznie...
pozdrawiam Maćku