Dla Moni z fotka.pl
Niby wiersz ten poniższy
Pragnę zadedykować dla
Katinki…, o cudnym imieniu Monika.
Monisiu życie
Ma wiele do powiedzenia
Zupełnie tak jak Miłość
I nadmorska bryza.
Moniko chciałbym Cię
Kiedyś na żywo poznać
I modlę się i wierzę,
Że kiedyś ta sztuka mi się uda.
Moniko nie chcę używać
Zbyt dosadnych słów
Chcę tylko by nadszedł
Kiedyś taki dzień
W którym
Ja I Ty poznamy się.
Ja wówczas podam Ci dłoń
I wręczę Ci bukiet kwiatów.
A jeśli nie byłoby możliwe
Wręczenie kwiatów
To na pewnie jakiś upominek.
Monisiu wybacz,
Jeśli przesadzam,
Lub sobie tego nie życzysz.
Ja czasem tak sobie nie skromnie myślę,
Że chciałbym byś
Była głosem mej duszy i mego serca.
Moniko piękna i wspaniała
Moje serce jest pełne uczuć
Tylko z powodów niepewności
I wielu zawiłości
Obawiam się to, czy tamto ogłosić.
Moniko Aniele złoty
Właśnie teraz szukam słów
Słów delikatnych i dosadnych,
Ale nie zbytnio przesadnych.
Moniko zjawiskowa
Gdyby coś było nie tak
To ja o Tobie nie zapomnę.
Ta ma skromna
A za razem nie skromna opowiastka
Jest taka cicha i nie pewna Twej rekcji.
A po za tym niby prosta historia
A jednak chciałoby się
By nad tym powstała
Zwycięska uczuć VICRORIA!!!
AMOR1988
Komentarze (2)
Życie jest poezją... więc nie zgadzam się z
przedmówcą. Imienne, dedykowane wiersze są mniej
trafiające do szerszego grona odbiorców, ale jednak
trafić mają do serca adresata... Nie obawiaj się więc
jej reakcji, najważniejsze jest bycie szczerym w tym
co się pisze i robi :) Popraw błędy... Na końcu
Victoria i "reakcji". Ale to tylko literówki. Emocje
:) Pozdrawiam Cię gorąco i zapraszam do siebie! Marta
:)
A nie lepiej taki "wiersz" wysłać ukochanej, po co od
razu publikować? (na portalu, który z założenia ma być
poetycki, ale niestety coraz więcej tu
pseudo-wierszy..)