Dla oczyszczenia

Dla oczyszczenia chorej duszy,
czy pokornego rozgrzeszenia.
Postanowiłem siebie wzruszyć,
bo kto potrafi mnie doceniać.

Obcy popatrzy tylko wzrokiem,
co uważane jest za złe.
Karzącym skarze czyn wyrokiem,
gdy rozum taki rozkaz śle.

Nie zechce cenić przywiązanie
ani tym bardziej pisać wiersze.
Śmieszy go próżne wychwalanie,
choćby być miało jak najszczersze.

Sam sobie będę wazeliną,
smarował wszystkie części ciała.
Obarczał innych własna winą,
Nawet, jeżeli wina mała.

Wyznaczę sobie słuszne cele,
bez rozgrzeszenia i pokuty.
I tak uczynię bardzo wiele,
powoli przez przyjaciół truty.

Zrobię to dla zbawienia duszy,
bardzo prostego oczyszczenia.
Bo lubię czasem siebie wzruszyć,
Kiedy nie można nic już zmieniać.

autor

Grand

Napisany: 2011-07-30 Dodano: 2011-07-31 10:05:46

Ten wiersz przeczytano 424 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie