Dla poezji

Dookoła kolorowo.
Wieje wiatr, wiruje świat;
A ja siedze z kartką w ręce,
z mą poezją za pan brat.
Długopis lekki w dłoni, to jego czas.
Ślady jakie na papierze stawia,
są akurat i w sam raz.
Piszę szybko,
lecz mych myśli dogonić nie zdołam;
wena zbyt prędko dytkuje
i sama gubię się w słowach.
O pomoc więc wołam, ratuj poezjo moja!
Ty jestes pani, ja tylko sługa Twoja..
Każdy Twój szept i pomruk, jak rozkaz traktuje
i z weny pomocą z roskoszą wykonuje.
Twój dotyk tak ciepły oddychać mi pozwala,
więc nie opuszczaj mnie nigdy, poezjo Kochana!

autor

taka)ona

Dodano: 2008-01-11 20:19:47

Ten wiersz przeczytano 707 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Sztuka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie