Dla tej co jej bram strzega

dla tej co jej bram strzega rozsadek i spokoj

Mila moja.
Nic to ze bram strzegą dwaj bracia.
Za wzgórza i tak dotrę
już raz tam trafiłem.
i teraz pragnę powrotu.
jam rozsądny wędrowiec.
Wędrówkę z doliny roztocze.
zdobędę twe wzgórza piękne
i pocałunek złoże
.wsłucham się w pomruk cichy.
potem rozpocznę swa podroż
po bezkresnej rowninie. trafie do lasku miłego
przystanę na jej polanie.
tam dwie owieczki się pasły
.podąrze dalej i na nic rozsadek i spokój
już z nich tylko popiół a w nim diament który ja dostane

autor

semia

Napisany: 2005-02-25 Dodano: 2005-02-25 18:08:32

Ten wiersz przeczytano 484 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Wolny Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie