Dla Uli

Chwilą jest życie, cząstką zaś lata dziecięce
które ledwie bieg zaczną – już mijają metę.
Jeszcze wczoraj bezbronną mamy niosły ręce
teraz wiek ma dziewczynkę przemienić w kobietę.

Czas zna jeden kierunek i tylko tam zmierza
gdzie jeszcze go nie było – myślą jest przyszłości
krocząc, beztroskie lata Uli dziś zaśnieża
bo przeskoczył granicę ludzkiej dorosłości.

Lecz gdy człowiek dorosły dziecka nie ma w duszy
to czy będzie szczęśliwy? Czy szczęście dać zdoła?
Czy też ziarenkiem piasku będzie w szponach suszy
jałowym i parzącym?... Ulo, niech Cię woła

głos dziecięcego serca, rozumem dojrzały
i rozkrusza kamienie rzucane pod nogi.
A nawet jeśli potkniesz się, choćby o mały
kamyczek, wstań i nie schodź z wyznaczonej drogi

bo zwątpić, to jak umrzeć przedwcześnie... Powagi
już chyba dosyć;-) starzej się, tylko nie w sercu
a na koniec Ci życzę: miej trochę odwagi
by stanąć obok „niego”... na ślubnym kobiercu :-)

Na pamiątkę dla Uli od najcudowniejszego braciszka z okazji osiemnastych urodzin :-)

autor

GłośnySzept

Dodano: 2007-11-27 12:42:35

Ten wiersz przeczytano 11361 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Urodziny

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie