DLA ZIMY
Chmuro pędząca
Wietrze wiejący
Auro jesieni
Przybywasz na krótką chwilę
By drogę utorować zimie
By zmroziła świat cały
By śniegową kołdrą
Otuliła jego górskie szczyty
To wszystko dla niej?
Po tobie ma zostać
Tylko marne wspomnienie?
Że byłaś że odeszłaś
Zapłakana
Sunąc suknią z pajęczyn
Po dywanie z kolorowych liści?
autor
Matylda_R
Dodano: 2007-10-15 15:07:07
Ten wiersz przeczytano 820 razy
Oddanych głosów: 9
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
Podoba mi sie ,pozdrawiam
źle Ci się zdaje
ja chcę być mgnieniem
fakt-szybko się rozstaję
lecz nie jestem cieniem
taka moja natura
świat barwić wokół
a gdy ludzie już mają dość
odejść w półmroku
hihi wspaniale wspaniale gratulacje :]
Samotność jest przyjemnością dla tych, którzy jej
pragną, i męką dla tych, co są do niej zmuszani.
zgadzam sie z poprzednikiem:) az czuc ta jesien bijaca
z wiersza:) i tak dobrze czyta sie ten wiersz:)
Jaka przyjemna nostalgia wydobywa sie z wiersza.Lekko
napisany, jak puchowa kołderka, ścieli sie swym
tematem.Przyjemność czytania.