dlaczego

w oknach krajobrazów szukam pociechy
w ujrzane stawy wtaczam oddech lata
zazdrość zanurzam – krwawe uśmiechy
dębowe uściski rąk mego kata

w poranną szarość wtulam swój policzek
głaszczących myśli słyszę podniecenie
one już widzą na mej szyi stryczek
choć wciąż oddalam tryumfu zwątpienie

widziane z daleka oczami motyla
pożółkłe w konaniu pod powieki strzeliste
plugawe złudzenia jak mordercza chwila
w pogoni życia – spojrzenia ogniste

usłyszeć warto – w pół drogi zawrócić
wspomnienia zebrać na kształt kalendarza
gdy już odejdzie – po cichu zanucić
smutną melodie którą on powtarzał

autor

cramer

Napisany: 1995-09-25 Dodano: 2010-02-25 12:13:12

Ten wiersz przeczytano 1279 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie