Dlaczego bez pożegnania?

Bo tak smutno mi jakoś.
Opuściłaś mnie bez pożegnania.
Wyszłaś sama,
znając ciebie po cichutku.
Nie miałam okazji
powiedzieć ci miliona rzeczy.
Choć pewnie też miałaś
jeszcze ochotę
tym ostatkiem sił,
których nikt już niedostrzegał
dać mi ostatnią radę i
ucałować na drogę.
Nic już nie zmienię,
bo ten los nasz tak dziwny.
Myślisz, że czasu masz jeszcze tyle,
a tu bum i już cię tu nie ma.
Jeszcze słyszę twój śmiech,
chyba najbardziej szczery.
Lecz wiem, że teraz
będzie już tylko w mojej głowie.
Może zagłuszy moje łkanie,
pozastawiając cię szczęśliwą

autor

Aura16

Napisany: 2017-06-25 Dodano: 2017-06-25 20:02:14

Ten wiersz przeczytano 649 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie