Dłoń
Ze stron cangarozy wygrzebane ...
Pięć palców odznaczonych
na policzku jak piętno
kalkomanią odrazy
na duszy odbite
piekący ból minął
pięć palców pozostało
w sercu osiadły smutkiem
słowa złością wyryte
Pięć palców które dłonią nazywałam
powinno gładzić czule
lecz w amoku i szale
podnosiło się w geście
nienawistnym dla mnie
powodując że znikam
kuląc się i drżąc cała
W końcu moje pięć palców
w pięść się zacisnęło
siły jeszcze znalazłam
by takim gestem
pogardę wyrazić
sinoniebieska cała
moja pięść
jego oczy zaskoczone
nareszcie ...
autor
sari
Dodano: 2019-12-14 09:29:06
Ten wiersz przeczytano 1727 razy
Oddanych głosów: 25
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (23)
Taka oto dłoń, piękne.
*
To nie dłoń. To łapsko.
/DOŚĆ.
- Że co...?!
- Że-
gnaj./
to z mojego ("Dyg. Ot") Wybacz za wtręt.
smutny
Kłaniam się nisko za ślad zostawiony pod wierszydłem .
Ciepło pozdrawiam
Tak jak piszesz, wydawałoby się,że dłoń to narząd
kojarzący się z czułym dotykiem, serdecznością lecz
bywają tacy którzy chcą wymierzać nią karę czy
przemocą pokazywać władzę. Dobrze,że o tym piszesz
takie sceny powinno nagłaśniać się z imienia i
nazwiska by ludzie jego otoczenia mogli nim
gardzić.Bardzo ładny wiersz który przeczytałem z
podziwem za Twoją postawę. Życzę miłego z uśmiechem
weekendu.
Czasem trzeba się postawić, bo to może przełom
sprawić. Pozdrawiam.
Po prostu przemoc. Pozdrawiam.
Opisujesz bardzo przykrą życiową scenę między dwojga
ludzmi, która właściwie nie powinna mieć miejśca, ale
niestety często i tak bywa...
Miłego wieczoru zyczę.
Oto obrazek z niejednego domu... Wiersz świetny, choć
tragiczny w swej wymowie. Pozdrawiam serdecznie :)
B.G.
tragiczny obrazek życia
Pozdrawiam :)
za policzek nie nie należy nadstawiać drugiego tylko
oddać...tych policzków miałam dużo nigdy nie oddawałam
i żałuję...o tych trudnych życiowych rzeczach należy
pisać i je piętnować... świetny wiersz...pozdrawiam.
Ciesz się że Ireną nie jesteś ;-)
Nie praktykowałem takiej palcówki, ale czy aby nie za
pochopnie - a drugi policzek? Gdyby to było takie
proste rodzilibyśmy się z jednym.
Już mniej poważnie, to gdyby był Ireną chyba też tak
bym się od siniaczył. I tak trzymać:) A ilu tak dobrze
z oczu patrzy...
Smutny i przerażający obrazek z życia.
Przekroczona granica dała efekt...
Pozdrawiam.