DŁONIE
Dłonie są krajobrazem serca-Jan Paweł II (właśc..Karol Wojtyła.1920-2005)
Nie zdajemy sobie sprawy
Obie ręce nogi mamy
Nie doceniasz tego daru!
Żyjesz pusto bez umiaru
Dłonie twoje obraz mają
Czasem twe łzy przysłaniają
Bóg zapisał na nich schemat
Ty sam tworzysz życia temat
Miłością są przepełnione
A ludzkie serca spragnione
Oddaje wam moje dłonie
Również serce, które płonie
Co byś zrobił bez kończyny?
Bez rąk nóg żadnej dziewczyny?
Pomyśl doceń skarb ten wielki
I smutek żal odrzuć wszelki
autor
sarenka1965
Dodano: 2008-05-08 00:05:48
Ten wiersz przeczytano 1756 razy
Oddanych głosów: 20
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
Robisz postępy w pisaniu i to jest wspaniałe . Bardzo
mądry wiersz napisałaś i rytmiczny , pisz tak dalej .
Daję mu wielki plus .
Kiedyś poeta napisał "ręce, ręce dwa listki klonowe
porane w bruzdy głębokie i zmarszczki, gdy patrzę na
ręce, odczytuję mej matki" Ty powróciłaś do tego
pięknego tematu we własnym pięknym wierszu :-)
Sercem pisany mily wiersz...podoba mi sie.
kochana danutko ! ty juz wiesz co ja mysle o twoim
wierszu .. ale ja ci jeszcze przypomne :) ... a wiec
kolejny wiersz wspaniale napisany , lekko cieply ..
dajesz nam swoje dlonie pelne milosci =] .. wiers
znapisany madzre i daje do myslenia .. a wiec
zastanowmy sie teraz wszyscy nad tym jak zyjemy ..
nigdy nie jest zapozno by docenic to co mamy ..