dłonie
w bezbronnie rozłożonych
hula wiatr
czasem zbyt swawolny
przenika na wskroś
do bólu
szukam zapomnienia
a one mokre i drżące
zimnem beznadziei otulone
w zaciśniętych pięściach
nie znajdziesz ciepła
to wciąż za mało
autor
mixitup
Dodano: 2015-01-13 09:55:40
Ten wiersz przeczytano 2379 razy
Oddanych głosów: 38
Klimat Dramatyczny
Tematyka
Życie
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (60)
Smutnkiem powiało Może otworza się zacisniete dłonie i
znowu ciepło i miłośc zagości
Pozdrawiam serdecznie :)
Bardzo smutno i dramatycznie.
Zaciśnięte pięści nigdy nie dadzą
ciepła i miłości. Pozdrawiam cieplutko. Jola.
dziękuję za piękny, metaforyczny przekaz pozdrawiam
ciepło
O! Bardzo metaforycznie i ładnie zaakcentowane. Bez
przesadyzmu tak wszędobylskiego w poezji...
Gratuluję;-) Plusik zostawiam ;-)
Czytam sobie bez ostatniego wersu („to wciąż za
mało”), bo dwa poprzednie tworzą, jak dla mnie, bardzo
mocny i wymowny akcent.
Pozdrawiam
Ładnie o domniemanej grozie:)
Pozdrawiam Ciebie Ciepełka
Tylko pozytywnie toto odczytuj:)
Dziękuję Jacku, to prowokowanie odczytam jako
komplement:)
skoruso, masz rację, źle gdy wiatr w oczy..
karmag, mogą bardzo wiele..
Mixi, jak piszesz to wielu rzeczy można się dowiedzieć
- i z wiersza, i z komentarzy - umiesz prowokować:):)
i tak źle i tak nie dobrze kiedy wieje wiatr...
bardzo ładny wymowny z nutką smutku ...dłonie tak
wiele mogą powiedzieć :-)
pozdrawiam :-)
:)))))
Wiersz dał mi do myślenia. Pozdrawiam:)
Bardzo dramatyczny zapis samotności i tęsknoty za
miłością.
Dobry wiersz,choć bardzo smutny.
Miłego wieczoru mixi
Popieram to czuwanie i samopomoc babską. Czuj, czuj,
czuwaj:)))