Dni powszednie

Autobusy i tramwaje,
Trybiki szarego dnia.
Kiedy miasto Ze snu wstaje
Rozpoczynają swój żmudny marsz.

Pośród ulic i parków,
Między szarym, bezbarwnym pospólstwem
Niewyróżniających się niczym głów
Spieszących by zająć się głupstwem.

O tutaj! Pan w marynarce
Z krawatem i teczuszką w ręku
Zawiesił swój wzrok na kartce
- kartce będącej własnością urzędu.

Treść tego pisma jest mało ważna,
Drobnostka, błahostka, albo i lepiej.
Lecz myśląc że sytuacja jest poważna
Ten pan się już ze strachu telepie.

I niestety drodzy panowie i panie Jest tak z większością z nas
I nie jest to moje odosobnione zdanie
To jest zdanie człowieczych mas.

Więc moi – jakże drodzy – rodacy!
Nie marnujcie czasu na niepotrzebne rzeczy
Wcale nie musicie być tacy!
Wystarczy aby w każdym dniu mieć wszystko na pieczy!

autor

first to fight

Dodano: 2007-02-09 19:59:36

Ten wiersz przeczytano 1153 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Zimny Tematyka Na dzień dobry

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie