Dno

Zawsze jest ktoś kto nas dobije...

Cześć, to ja. niby duch na dnie świata,
niczym osoba grająca w szachy dostająca mata,
tak jak człowiek siedzący w mroku samemu,
i cierpiący że jest sam, niewiedzący czemu.
Idąc wprost, przez skwer duszy,
samumu wciąż i ciągle w tej głuszy,
i chociażby promyk światła, gest zwykły,
choćby mała iskierka ciepła, twój cień nikły,
pomogły się wyrwać z tego miejsca złego,
i podali rękę, choćby wzięli mnie do niego,
Do tego który mówi co dobre a co złe,
chciałbym tak się stąd wyrwać, ale ty mówisz nie.
I kiedy myślę że jestem na dnie,
ty przychodzisz i dajesz mi łopatę,
i mówisz jeszcze nie.

____________________________ Aaron 1.11.2007r.

autor

Aaron

Napisany: 2007-11-01 Dodano: 2007-11-01 23:50:07

Ten wiersz przeczytano 633 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie