* DO T. *

Dla mojego Tatusia dla którego już nie istnieje... z wzajemnością...

Po tylu latach piszę o Tobie,
Choć już za późno na zmiany.
Sama wprost nie wierzę sobie
Jak możesz być wciąż przeze mnie kochany.
Jedna chwila w mgnieniu oka
Zniszczyła młode życie mamie.
A me serce aż do teraz
Wciąż się na Twą myśl już łamie.
W jednym momencie zawalił się świat
Odeszłeś od nas bez kropli smutku
I od dziesięciu już lat oddalasz się...
Odchodzisz w zapomnienie pomalutku...
Choć w części serca Cię nienawidzę
Nie umiem do końca zapomnieć
Nie cieszysz się ze mną w chwilach radosnych
Nie pomagasz w dniach mych potknięć...
A ja w tym jedynym wierszu
Powstałym po dziesięciu latach
Zamieszczam swą ostatnią łzę
I ostanie marne słowo...Tata...

Kiedyś Ci się odpłace...

autor

Monna

Napisany: 2007-04-03 Dodano: 2007-04-03 21:08:16

Ten wiersz przeczytano 650 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie