Do Adama Asnyka

Najwspanialszemu Poecie - Adamowi Asnykowi.

Panie Adasiu Kochany dlaczego Pan
na mnie nie zaczekał
I przyszedł Pan świat malować
poezją za wcześnie,
i odszedł tak szybko jak odchodzi
blask letniego słońca gdy
spadnie pierwszy jesienny deszcz?

Panie Adasiu Kochany, ach jestem pewna,
że to ja się Panu zdałam
piękna w szesnastej wiośnie
i to ja w innym wcieleniu,
patrzyłam na Pana miłośnie,
że aż się w Pana sercu
dział zamęt wielki.

Panie Adasiu Kochany, słowa Pana
chłonę i wzdycham
w poezji tonąc.
Ja za Pana słowem na
kraj świata powędruję!

Panie Adasiu Wspaniały, ja Pana
kocham nad życie,
bo żaden mężczyzna
takich wierszy o miłości nie pisał i nie pisuje
z taką gracją, z takim cierpieniem,
lecz cierpieć Pan nie musiał wcale bo
ja i wtedy Pana kochałam,
lecz cicho i skrycie,
Pan wiedział, figlarka
ze mnie mała... niby nie kochała lecz kochała.

Panie Adasiu Mój Miły, Pan mi przestrogę daje:
"..chcesz być szczęśliwą, to za mąż idź za szlachcica! Poetycznego nie bierz kochanaka! Poezja w życiu - to ból i troski".
Ja Panu wierzę lecz kochać Pana
przestać nie umiem
i ilekroć będę Pańskie
wiersze czytać
będę do Pana
wzdychać i wzdychać!

autor

Arachne

Napisany: 2009-03-19 Dodano: 2009-04-04 21:45:14

Ten wiersz przeczytano 673 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Romantyczny Tematyka Sztuka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie