Do Boga.

# wszystkim, którzy już nie wierzą w szczęście

Nie winię Cię Boże, że czasem nic nie czuje, a czasem za bardzo boli.
Nie winię Cię także za to, że słucham czasem za mało lub za dużo usłyszę.
Dziękuję Ci Boże, że jestem, oddycham tym samy powietrze co ci, których kocham.
Dziękuję, bo patrze w niebo i widzę słońce, słyszę ptaki, szum wody w strumyku...
Przepraszam. Boże przepraszam, bo zgrzeszyłam choćby tym jak rzadko podaję komuś rękę kiedy leży..
Przepraszam za chłopca, którego kocham, przpraszam, bo akurat w tym wypadku nie powinnam.
Wiem. Boże jestem winna nie zaprzeczam, ale ja nie Ty.. ja nie Oni.
Proszę Cię łaskawy Boże, proszę po raz ostatni i po raz pierwszy wybacz mi, że nie potrafię juz ufać, kochać i marzyć, wybacz, że wątpię w szczęście. Nie potrafię.

Ps. Całym swoim sercem włożonym w zrozumienie odnajduję tylko jedną odpowiedź `Jak wiele znów może oznaczać taka nicość`

autor

Sylwuń

Dodano: 2006-11-21 20:05:15

Ten wiersz przeczytano 522 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Biały Klimat Optymistyczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie