Do celu

Dokąd tak pędzi?
Do celu.
Mknie przez świat
nie dostrzegając kolców czerwonej róży.
Nie spogląda na Wenus,
Aresa nie widzi.
Gna ciągle przed siebie
na pojedynczej wskazówce zegara.
W dali tylko papier zielony
i drobne złote koła.
Dobra materialne są zaledwie
łezką w morzu potrzeb.
Istota uczuć zostaje zepchnięta
na kolejny plan filmu.
Mój drogi, dokąd tak pędzisz?
Do celu.

autor

WeNdY

Dodano: 2006-01-28 12:12:17

Ten wiersz przeczytano 854 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie