Do chorej ...
Najpierw miało być takie pięknie,
Piękna, młoda i wciąż chudnie,
Czyżby mogło być jej cudniej?
Po wielu latach organizm niszczeje,
Ta sama piękna,
Jest już padnięta,
Lecz ona już nie wydobrzeje.
Pod białą kołdrą przykryta,
Gdzie jest dawna Afrodyta?
Z tej dziewczyny został wrak,
I nieszczęśliwy … chuderlak.
Nie pomogło tłumaczenie,
Pozostało tylko beczenie,
Nie ma już radości w niej,
Ale się z niej nie śmiej.
Biedna, mała, zagubiona,
Czy ktoś ją uratować zdoła?
Ona nie zje żadnego batona,
I nie chce stawić chorobie czoła.
Może jeszcze się obudzi,
Może kiedyś zmądrzeje,
Ile jeszcze się natrudzi,
Ale wyzdrowieje, jeśli wydorośleje.
autor
realistka.
Dodano: 2013-05-06 14:57:42
Ten wiersz przeczytano 1483 razy
Oddanych głosów: 2
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (7)
A miałam pisać, ale już misiaala mnie ubiegła, mogę
tylko pod jej komentarzem się podpisać.
Chudnie - cudnie /o takich rymach min pisałam/
wiersz ma przekaz, ale chcąc go poprawić praktycznie
trzeba by było napisać od nowa, choćby wyrównać ilość
sylab w wersach, zlikwidować rymy gramatyczne,ponadto
jeśli stosuje się rymy jednosylabowe obok
wielosylabowych to też w jakieś kolejności,
ustawieniu...
treść dobra, gorzej z formą
Pytanie zasadnicze: po co pisze się poezję?
Zdaje się, że po to by przekazać emocje, uczucia...
Pytanie:
jakie emocje, czy uczucia niesie ten utwór?
Nie historię, nie wydarzenia - tylko emocje...
mixitup, mogłaby mi pani zasugerować jakieś zmiany?
Mój wiersz ma rymy.
Smutny,anoreksja lub bulimia.Ważny temat,warto
dopieścić wiersz i popracować nad rymami:))
Anoreksja ma takie objawy.
:)
Pod białą kołdrą przykryta,
Gdzie jest dawna Afrodyta?
Z tej dziewczyny został wrak,
I nieszczęśliwy … chuderlak.