Do codzienności

Codzienności
Ty dziwko
Zdradziłaś niebywale
W kilka chwil nietrwale
Zmarnowałaś wszystko

Przed nami całe życie
A za nami już pół
Czy warto rzucać nożem o życia stół
Burzyć to co miało być trwałe?

Związać oczy nie wypada
Dobra zabawa na wieki odpada
W jednych butach na życia próg
I nie pomoże nawet Bóg

Stracić wszystko to jest cena
Nie do zapłacenia
Z pustym portfelem w dal przed siebie
Rezygnując z miejsca w urojonym niebie

Ileż to osób myśląc o szczycie
Zrezygnowała z udziału w rajskim bycie
Uciekając byle dalej stąd
Udając się na nowy ląd

Nie wiesz
Oczy zamykasz dławiąc się spazmami rozkoszy
Twoja śmiałość mnie płoszy
Codzienności
Kimże Ty jesteś?

I choć wiem że Ty się nie zmienisz
Obok siebie siedzieli
Będziemy truchleli
Wpatrzeni w najbliższy kąt
I uciekniesz stąd...

autor

literka92

Napisany: 2010-11-10 Dodano: 2010-11-16 18:58:29

Ten wiersz przeczytano 410 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Wolny Klimat Pesymistyczny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie