Do Erato

Do Ciebie Erato zwracam się pokornie
Byś mym natchnieniem skrycie kierowała
Pomóż przelewać mi myśli na papier
Ubrana w suknię z błękitu
Patrzysz dziś na mnie
Uśmiechasz się słonecznie
Słuchasz mych modlitw co z serca płyną
I myśli chwytasz w locie
Poezji miłosnej dobra opiekunko
Mniej na uwadze dziś sługi swoje
Co nektar i ambrozję ze świata snów Ci niosą
Bądź wiecznie łaskawa układaj wianki wersów
A kiedy zwątpię podaj mi swą dłoń mleczną
Nakarm mnie szczęściem wiecznego z Tobą obcowania
Patrzenia w Twe cudne oblicze
Zabierz mnie do świata marzeń
Poezji i wiecznej już błogości
Wznieśmy się ku niebiosom

Niegodna jestem zwracać się ku Tobie
Wybacz me zuchwalstwo i daruj srogą karę

autor

Wiktoria Szalona

Napisany: 2009-07-28 Dodano: 2009-07-28 12:53:08

Ten wiersz przeczytano 681 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Monolog Klimat Rozmarzony Tematyka Sztuka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie