do JPII

Ty podniosłeś ogrom zdeptanych przez los ludzkich serc.
Pokrzepiałeś cierpiących,
Nawracałeś ateistów.
Podczas swego pontyfikatu
Zjednoczyłeś w duchu tyle religii.
A teraz?...
...co będzie z nami?
Jaki nasz los Ojcze kochany?
Teraz spacerujesz wśród obłoków
Patrzając na pokruszone na milony kawałków serca.
Ty,cierpiałeś w ciszy.
Naucz nas cierpieć bez żalu,bez zawiści.
Rodaku Polski!
Słowiański papieżu!
Rozgrzałeś nasze serca jak rozżarzone Słońce.
Dopomóż,by nikt nie wlał w nie lodowatego strumienia.
Wszyscy wokół płaczą!
Dlaczego?
Przecież się jeszcze spotkamy
Trudno nam bez ciebie!
Lecz dobrze wiemy,
iż umarłeś tylko ciałem.
Duszą zawsze pozostaniesz z nami.
Sprawmy,
że po ciężkiej nocy,
nadejdzie świt pełen nadziei

autor

~~joanna92~~

Napisany: 2005-08-04 Dodano: 2007-02-06 19:33:18

Ten wiersz przeczytano 453 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Optymistyczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie