...do K. ___18+___
Na wskroś przez ciało język ognia ścieżkę
tworzy
Ścieżkę uczuć przedziwnych..niesfornych i
niepokornych..
Drżę, śmiechem płonę..na kolana padam..
Dziękuję Boże, że właśnie w ten sposób
zmysły postradam..
Szukam... dłońmi przestrzeń ciemną
przytulam..
Wyobraźni ufam..Twór zmysłów utulam..
Nie myślę, nie słucham, nic nie chcę- lecz
proszę..
O chwilę zapomnienia, choć o wspomnienie
obrazu zmysłu powonienia...
autor
zahir
Dodano: 2007-01-02 15:54:26
Ten wiersz przeczytano 588 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.