Do kresu życia...

ponownie ŚP Kubusiowi...zbyt wczesnie...by w to uwierzyć...

Zabrakło czasu na wspólne życie
Ustało Twego serca bicie
Bóg także zapragnął mieć Cię przy sobie
Wyścig do kresu życia dał wygrać właśnie Tobie

Dlaczego? ciągle pytam-to Ty go zwyciężyłeś
Posiadłeś złoty medal, i w proch się zamieniłeś
Musiałeś czymś zasłużyć by tak Cię wyróżniono
By taką dziwną śmiercią do nieba zaproszono

Ja kochać nie przestałam-śmierć nie ma takiej mocy
By o Tobie zapomniec, by przestac myśleć w nocy
By więcej nie pamiętać że żyć nie moge bez Ciebie
By w końcu mi uświadomić ze Ty już jesteś w niebie.

autor

patunia

Dodano: 2004-12-13 23:21:47

Ten wiersz przeczytano 1044 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie