Do muzy

Wariacji na temat kobiecego piękna stworzono wiele;
Ale nikt, o zgrozo! Nie pisał o Tobie mój słodki Aniele;
Bo któż by się odważył pióro ująć w dłoń;
I Twojej urody prozą uwieńczyć muzy skroń.

Oddając hołdy, bijąc pokłony, chyląc się ku ziemi;
Całując Twe stopy szepcząc miłości słowa Twą urodą skuszeni;
Skamląc prosząc o posłuch i do łask dodanie, klęcząc patrzą;
Zalotnicy – błagają o posłuchanie.

Twego głosu, szeptu ciepłego rozkosz zwiastującego
Pobudzającego zmysły, dech w piersi zapierającego
Tak… to wśród nich odnajdziesz miłości;
Królewicza Twego jedynie Tobie w całości oddanego

A wśród nich i on – biedny karzeł do ludzi niepodobny;
Stoi, tam daleko w szeregu końca, lecz także Twej miłości głodny;
I marząc o Tobie skacze z obłoku na obłok sennych widziadeł
Lecz to tylko cherlawy jest, skurczony, brzydki karzeł;

Nie dla niego Twoja przecudna uroda, nie dla niego Twe szepty;
Uśmiechy oddech Boga zwiastujące i serce zniewalające…
Lecz zważ, iż wśród wszystkich zalotników świata;
Jedynie on swą błękitną dusze przed Twe oblicze zwraca

Bo tyś mu najpiękniejsza i gorącemu sercu najdroższa;
Bo Tyś mu najmileszja i jak lukier najsłodsza.
I kładąc przed Twym obliczem bukiet róż jak krew czerwonych
Życie Ci swe odda, ten karzeł przez innych odtrącony.

autor

CrazyMK

Dodano: 2006-11-27 17:55:25

Ten wiersz przeczytano 493 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie