Do Niego.

Jakże drażliwym tematem teraz jesteś,
Bo nie wiem sama,
czy Ci dziękować,
czy przeklinać Cię.
Wylewa mi się oczami radość ocalenia
i żal katastrofalny.
Słowa lichymi się zdają,
nijak oddadzą cierpienia wielkość,
gdy wiedza moja o budowie życia gabarytu słowa jest.
Zwą Cię Stwórcą
lecz czemu nie Niszczycielem?
Przecie w istocie
częściej zabierasz
niż dajesz,
za śmiercią się chowasz
mówiąc, że ona plon swój srogi zbiera,
nie obaczysz też ubliżyć diabłu.
Tyś nie dostojnik,
Tyś cham zwykły,
co pierzem obrósł cały.
Nie widzi ludzi,
nie widzi świata.
Spogląda nie niżej niż cholewy botów jego sięgać zdołają.

autor

bombka

Dodano: 2008-08-28 20:30:10

Ten wiersz przeczytano 714 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Wrogi Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie