Do niemogących zasnąć

Werbel…
Pierwsza strofa wysoko,
Proszę państwa, proszę o spokój,
Zaczynajmy.
Pan z lewej
Tak pan!
Proszę nie fałszować!

Zagrzmiały fanfary,
Ulice zadrżały,
Dilerzy chowają się jak szczury,
Nie masz przebaczenia,
Nie obdarowuje współczuciem,
I mnie nim nie obdarowano!

Werbel…
Pan w zielonym,
Tak pan, panu nadzieja pozostała,
Proszę nie za wysoko,
To nie kastracja!

Runęły mury kamienne,
Upadło Jeruzalem,
Zgliszcza Babilonu,
Tańczmy pospołu,
Dance macabre!

Pani z czwartego rzędu,
Tak pani, proszę odrobinę szybciej!

Groteskowy obraz straconej nadziei
Psychika w strzępach,
Byłem kiedyś człowiekiem,
Tylko kiedy…?

W myśl słow Memento Mori.

autor

Inkwizytor

Dodano: 2007-01-31 22:28:28

Ten wiersz przeczytano 452 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie