Do pierwszego
Do pierwszego mam za mało.
Co tak dużo kosztowało?
Zaraz powiem o tej sprawie.
Rozliczenie wam przedstawię
gdzie podziała się wypłata.
Córka wciąż do sklepów lata.
Nowe buty,nowe spodnie,
ubierać się lubi modnie.
Raz w tygodniu do fryzjera,
świetny efekt,dech zapiera.
Syn chce kupić nowe narty,
w dobrym stylu,jest uparty.
Telefonik z bajerami
i rodziców znów omamił.
Każdy w klasie chce być lepszy,
wszystko nowe chce mieć pierwszy.
Ciągle rosną wymagania.
Matka z ojcem już się słania.
Nie ma żadnych oszczędności
niech rodzinka teraz pości.
24.01.2009
autor
kasztanowiec
Dodano: 2009-01-25 13:45:12
Ten wiersz przeczytano 1612 razy
Oddanych głosów: 26
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (21)
Zgrabny wiersz, brzmi humorystycznie... gdyby to
jednak była inspiracja realną rzeczywistością (nie
wirtualna), to brakuje tu strofy: "Jeśli chcecie mieć
to wszystko, to musicie zapracować, ja mam swoje
własne życie, nie myślę dłużej harować". Matkę, która
nie wypowie tych słów, uważam za wychowawczo
niewydolną... :-)) To niestety prawda...
Dobry wiersz, uczmy sie oszczedzac.
Bardzo ladnie te rozchody przedstawilas,
Pozdrawiam.
Cała prawda, bo dzieci to pijawki :-)Bez nich
jednak też niedobrze.Na pocieszenie zostaje
to, że gdy nie z paragonów a z pamięci sumuje się
wydatki, zawsze wychodzi superata.
małe dzieci małe wydatki,duże dzieci duże wydatki,
kochamy je... tylko czy dobrze robimy spełniając ich
nie potrzeby tylko zachcianki...
a jak nie będziemy mieli pracy to co wtedy...
wiersz prawdziwy...
No tak przed pierwszym się cienko śpiewa -znam te
melodię-pozdrawiam!
No to nie wesoło w portfelu, a niech poposzczą trochę,
to może w przyszłym miesiącu nie będa tyle wymagać.
tak rodzicom nie wesoło... a jak odmówić?
Bardzo mądre rozwiązanie-niech rodzinka pości-też
troszkę naukowo i zmysłowa nauka gospodarności dla
młodzieży,a wiersz że tak powiem super..powodzenia
Skąś to znam niestety, zarabiaja rodzice a wydaja
dzieci
Wiersz niemal jak humoreska, ale samo życie.
Czym skorupka za młodu itd:...wychowanie kiedyś
zaowocuje i wtedy poczujemy jego smak;)... Pozdrawiam
Aniu serdecznie:)
Rozpaprujemy te nasze pociechy, nie da się ukryć...
jeśli jeszcze potrafią wdzięczność okazać, to i post
przyjemniejszy będzie:))
Oj tak ciągle tych pieniędzy jest nam za mało wiersz
przedstawia tą naszą rzeczywistość.
Samo życie a pokusy rosną, więc rodzice płacą, choć
potem cienko piszą.
Wymagania dzieci wobec rodziców są nieraz powyżej ich
możliwości finansowych. Ich wymuszona realizacja
powoduje kłopoty. Tylko współczuć.