Do poetek

W nawiązaniu do Światowego Dnia Poezji

Faceci o miłości piszą niesubtelnie,
jakby pług brali w dłonie lub murarską kielnią
rzucali tynk na ścianę, tworząc efekt zwięzły,
podobny do wszystkiego, lecz nie do poezji.

Autorki, co innego, i tu stwierdzam z żalem -
kobiety takie wiersze, to rzadko lub wcale.

Marzą w skrytości nocą, wzdychając co chwilę,
odfruwają ku niebu na skrzydłach motyli,
by na gwiezdnym rydwanie z pożądania skonać,
lecz po cichu - bo dzieci - i w męża ramionach.

A można przecież dodać dla ostrości seksu,
małą papryczkę chilli, cokolwiek popieprzyć,

posolić i wymieszać, by ująć urodę,
naprężenia brodawek, falowania bioder,
lawy, co kraterami z nabrzmiałych fallusów
płynie z siłą tsunami i skały rozkrusza.

Niagarę, gdy rozkoszy zbiją się amfory,
a nagość wprawia w zachwyt niczym suknia z Diora,

gdy opina się ściśle od biustu po nogi.
I pisałbym bez końca, lecz dłużej nie mogę,
bo żart, choćby najlepszy, gdzieś się kończy przecież -
ubierzcie miłość w słowa, tak jak ją czujecie.

proszę o całkowite przymrużenie oka, a nawet przymknięcie.

autor

BordoBlues

Napisany: 2019-03-23 Dodano: 2019-03-23 15:55:19

Ten wiersz przeczytano 4882 razy

Oddanych głosów: 105

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Sztuka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie