Do Pryscylli

Mojej Ukochanej Córeczce

Skąd u Ciebie ta siła
do godzinnych uśmiechów
inni leżeliby murem
z miną conajmniej wrogą
z ustami do góry nogami
poszarzałymi oczyma
spoglądając
grożnie wywijając rzęsami



co dzień rano
wykrzywiasz usta
jakbyś widzieć miała
hiszpańskiego konia w galopie
bardzo śmiesznego komika
co swym wyglądem
zabija
ze śmiechu
klauna
doprowadzającego
do konwulsji brzucha


Skąd u Ciebie ta siła
krzyk jednostajnie szczęśliwy
oczy jak półksiężyce
z lśniącymi gwiazdami w środku
inni by je wyłupali
lub rozciągnęli poziomo po twarzy
albo w dół warg zsunęli
zatopieni w morzu łez
zapomnieli
że istnieje
radość

autor

Margeritta Pamoele

Dodano: 2009-04-20 17:39:54

Ten wiersz przeczytano 588 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Monolog Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie