Do przyjaciela

Nie proście o miłość, bo to tak jak byście prosili o coś, czego nie macie...

I tak to przyjacielu bywa,
przeznaczenie z uczuciem zawsze wygrywa,
więc trudno wierzyć miłości,
jeśli z czasem odejdzie w zapomnienie,
daleko nad lasem, dając nam cierpienie.
Pozostają słowa i krótkie dialogi miłosnej drogi,
biorę je wtedy, gdy jej już nie ma,
prasuje, zasuszam, wkładam do klasera.
Mija minuta, później godzina
i życie przejdzie jak ta głupia chwila...
Warto wartości wiernie wartościować,
nie warto wartością pomników budować,
bo zmienne są jak dziewczyny, które nas rzuciły...

Wiersz, jest jak studnia, w której odbija się dusza człowieka...

autor

JJ

Dodano: 2007-07-29 22:47:23

Ten wiersz przeczytano 414 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie